Saksa muokkaa

Verbi muokkaa

Taivutus
ind. prees. y. 2. p. erklingst
ind. prees. y. 3. p. erklingt
ind. imperf. y. 3. p. erklang
part. perf. erklungen
apuverbi sein

erklingen

  1. (äänestä) kuulua, kaikua, (kellosta) soida

Etymologia muokkaa

er- + klingen