Suomi muokkaa

Substantiivi muokkaa

viritelmä (10)

  1. (leikkimielinen) johonkin tarkoitettu lähestulkoon toimiva rakennelma

Ääntäminen muokkaa

  • IPA: /ˈʋiriˌt̪elmæ/
  • tavutus: vi‧ri‧tel‧mä

Taivutus muokkaa

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi viritelmä viritelmät
genetiivi viritelmän viritelmien
(viritelmäin)
partitiivi viritelmää viritelmiä
akkusatiivi viritelmä;
viritelmän
viritelmät
sisäpaikallissijat
inessiivi viritelmässä viritelmissä
elatiivi viritelmästä viritelmistä
illatiivi viritelmään viritelmiin
ulkopaikallissijat
adessiivi viritelmällä viritelmillä
ablatiivi viritelmältä viritelmiltä
allatiivi viritelmälle viritelmille
muut sijamuodot
essiivi viritelmänä viritelminä
translatiivi viritelmäksi viritelmiksi
abessiivi viritelmättä viritelmittä
instruktiivi viritelmin
komitatiivi viritelmine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo viritelmä-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Käännökset muokkaa

Liittyvät sanat muokkaa

Aiheesta muualla muokkaa