Saksa muokkaa

Verbi muokkaa

Taivutus[luo]
ind. prees. y. 2. p. beherrschst
ind. prees. y. 3. p. beherrscht
ind. imperf. y. 3. p. beherrschte
part. perf. beherrscht
apuverbi haben

beherrschen

  1. (kuvaannollisesti) hallita, pitää otteessaan
  2. hallita, taitaa, osata (hyvin)
    Meine Tante beherrscht fünf Fremdsprachen.
    Tätini hallitsee viittä vierasta kieltä.

Ääntäminen muokkaa

  • IPA: [ˈanˌkɔmən]
  • tavutus: be‧herr‧schen

Etymologia muokkaa

be- + herrschen