Saksa muokkaa

Verbi muokkaa

Taivutus[luo]
ind. prees. y. 2. p. widerlegst
ind. prees. y. 3. p. widerlegt
ind. imperf. y. 3. p. widerlegte
part. perf. widerlegt
apuverbi haben

widerlegen

  1. kumota (väite), osoittaa perättömäksi, torjua

Etymologia muokkaa

wider- + legen