Liite:Verbitaivutus/saksa/dingen

Nominaalimuodot
infinitiivi dingen
partisiipin preesens dingend[luo]
partisiipin perfekti gedungen[luo]
apuverbi haben
Persoonamuodot
indikatiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. dinge[luo] dingen 1. dang[luo] dangen[luo] 1. haben gedungen haben gedungen 1. hatte gedungen hatten gedungen
2. dingst[luo] dingt 2. dangst[luo] dangt[luo] 2. hast gedungen habt gedungen 2. hattest gedungen hattet gedungen
3. dingt[luo] dingen 3. dang dangen 3. hat gedungen haben gedungen 3. hatte gedungen hatten gedungen
konjunktiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. dinge dingen 1. dänge
(dünge)[luo]
dängen
(düngen)[luo]
1. habe gedungen haben gedungen 1. hätte gedungen hätten gedungen
2. dingest[luo] dinget[luo] 2. dängest
(düngest)[luo]
dänget
(dünget)[luo]
2. habest gedungen habet gedungen 2. hättest gedungen hättet gedungen
3. dinge dingen 3. dänge
(dünge)
dängen
(düngen)
3. habe gedungen haben gedungen 3. hätte gedungen hätten gedungen
imperatiivi
pers. yks. mon.
1. dingen wir
2. ding(e)[luo] (epämuodollinen)
dingen Sie (muodollinen)
dingt (epämuodollinen)
dingen Sie (muodollinen)
3. dinge er/sie/es dingen sie

tai

Nominaalimuodot
infinitiivi dingen
partisiipin preesens dingend[luo]
partisiipin perfekti gedingt[luo]
apuverbi haben
Persoonamuodot
indikatiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. dinge[luo] dingen 1. dingte[luo] dingten[luo] 1. haben gedingt haben gedingt 1. hatte gedingt hatten gedingt
2. dingst[luo] dingt 2. dingtest[luo] dingtet[luo] 2. hast gedingt habt gedingt 2. hattest gedingt hattet gedingt
3. dingt[luo] dingen 3. dingte dingten 3. hat gedingt haben gedingt 3. hatte gedingt hatten gedingt
konjunktiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. dinge dingen 1. dingte dingten 1. habe gedingt haben gedingt 1. hätte gedingt hätten gedingt
2. dingest[luo] dinget[luo] 2. dingtest dingtet 2. habest gedingt habet gedingt 2. hättest gedingt hättet gedingt
3. dinge dingen 3. dingte dingten 3. habe gedingt haben gedingt 3. hätte gedingt hätten gedingt
imperatiivi
pers. yks. mon.
1. dingen wir
2. ding(e)[luo] (epämuodollinen)
dingen Sie (muodollinen)
dingt (epämuodollinen)
dingen Sie (muodollinen)
3. dinge er/sie/es dingen sie