Suomi muokkaa

Substantiivi muokkaa

ilmavaara (9)

  1. (sotilaskielessä) vihollisen ilmahyökkäyksen vaara

Ääntäminen muokkaa

  • IPA: /ˈilmɑˌʋɑːrɑ/
  • tavutus: il‧ma‧vaa‧ra

Taivutus muokkaa

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi ilmavaara ilmavaarat
genetiivi ilmavaaran ilmavaarojen
(ilmavaarain)
partitiivi ilmavaaraa ilmavaaroja
akkusatiivi ilmavaara;
ilmavaaran
ilmavaarat
sisäpaikallissijat
inessiivi ilmavaarassa ilmavaaroissa
elatiivi ilmavaarasta ilmavaaroista
illatiivi ilmavaaraan ilmavaaroihin
ulkopaikallissijat
adessiivi ilmavaaralla ilmavaaroilla
ablatiivi ilmavaaralta ilmavaaroilta
allatiivi ilmavaaralle ilmavaaroille
muut sijamuodot
essiivi ilmavaarana ilmavaaroina
translatiivi ilmavaaraksi ilmavaaroiksi
abessiivi ilmavaaratta ilmavaaroitta
instruktiivi ilmavaaroin
komitatiivi ilmavaaroine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo ilmavaara-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Etymologia muokkaa

yhdyssana sanoista ilma ja vaara

Käännökset muokkaa

Aiheesta muualla muokkaa