Suomi muokkaa

Substantiivi muokkaa

luonnottomuus (40)

  1. se, että on luonnoton

Ääntäminen muokkaa

  • IPA: /ˈluo̯nːot̪ˌt̪omuːs/
  • tavutus: luon‧not‧to‧muus

Taivutus muokkaa

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi luonnottomuus luonnottomuudet
genetiivi luonnottomuuden luonnottomuuksien
partitiivi luonnottomuutta luonnottomuuksia
akkusatiivi luonnottomuus;
luonnottomuuden
luonnottomuudet
sisäpaikallissijat
inessiivi luonnottomuudessa luonnottomuuksissa
elatiivi luonnottomuudesta luonnottomuuksista
illatiivi luonnottomuuteen luonnottomuuksiin
ulkopaikallissijat
adessiivi luonnottomuudella luonnottomuuksilla
ablatiivi luonnottomuudelta luonnottomuuksilta
allatiivi luonnottomuudelle luonnottomuuksille
muut sijamuodot
essiivi luonnottomuutena luonnottomuuksina
translatiivi luonnottomuudeksi luonnottomuuksiksi
abessiivi luonnottomuudetta luonnottomuuksitta
instruktiivi luonnottomuuksin
komitatiivi luonnottomuuksine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo -
heikko vartalo luonnottomuude-
vahva vartalo luonnottomuute-
konsonantti-
vartalo
luonnottomuut-

Etymologia muokkaa

sanan luonnoton vartalosta luonnottom- ja suffiksista -uus

Käännökset muokkaa

Aiheesta muualla muokkaa