Adjektiivi

muokkaa

väärentämätön (34-C)

  1. sellainen, joka ei ole väärennetty
  2. sellainen, jota ei ole mahdollista väärentää
  3. sellainen, joka ei väärennä

Aiheesta muualla

muokkaa

väärentämätön

  1. (taivutusmuoto) kielteinen agenttipartisiippi verbistä väärentää

Taivutus

muokkaa
Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi väärentämätön väärentämättömät
genetiivi väärentämättömän väärentämättömien
(väärentämätönten)
partitiivi väärentämätöntä väärentämättömiä
akkusatiivi väärentämätön;
väärentämättömän
väärentämättömät
sisäpaikallissijat
inessiivi väärentämättömässä väärentämättömissä
elatiivi väärentämättömästä väärentämättömistä
illatiivi väärentämättömään väärentämättömiin
ulkopaikallissijat
adessiivi väärentämättömällä väärentämättömillä
ablatiivi väärentämättömältä väärentämättömiltä
allatiivi väärentämättömälle väärentämättömille
muut sijamuodot
essiivi väärentämättömänä
(väärentämätönnä)
väärentämättöminä
translatiivi väärentämättömäksi väärentämättömiksi
abessiivi väärentämättömättä väärentämättömittä
instruktiivi väärentämättömin
komitatiivi väärentämättömine
vartalot
vokaalivartalo {{{vart.vok}}}
heikko vartalo {{{vart.heik}}}
vahva vartalo {{{vart.vah}}}
konsonantti-
vartalo
{{{vart.kons}}}